De Zachte Bakker
Zagen wij in voorafgaande publicaties al iets vermeld over de vlasindustrie, deze keer een vertrouwd plekje in Ridderkerk met een verhaaltje over een belangrijke industrie; Rubberfabriek B. Bakker Bzn. beter bekend als de "zachte” Bakker.
Aanvankelijk was Dhr. Bakker vlasbouwer en vlashandelaar. Bij het verwerken van het vlas werd veel hinder ondervonden van de onregelmatige aanvoer van onderdelen en Dhr. Bakker besloot omstreeks het jaar 1863 omnaast de invoer van machines t.b.v. de machinale bewerking zoals de zgn. vlasbraak- en zwingelmachine zelf kleine onderdelen in ijzer en metaal te gieten bij voorkomende reparaties.
Doch door de opkomst van katoen en een betere bewerking van jutte, gingen de zaken in de vlasindustrie achteruit. Dhr. Bakker moest uitkijken naar een andere industrie......het werd rubber.
Door de vele reizen door Europa, kwam de heer Bakker in Engeland in aanraking met de ruwe, onbewerkte rubber, ook wel gutta-percha genoemd. Hij begreep dat rubber in Nederland ook tal van toepassingsmogelijkheden zou hebben. In 1879 werd door de heer Bakker de rubberfabriek opgericht. In de eigen machinefabriek werden was-, meng- en walsmachines geconstrueerd.
Ondanks de geringe omzet in de beginjaren, groeide Rubberfabriek Bakker gestaag. De beide zoons werden in de fabriek opgenomen. B. Bakker Bzn. nam de afdeling Rubber voor zijn rekening, terwijl F. Bakker de machinefabriek beheerde,
Op bovenstaande foto ziet u de fabrieksschoorsteen staan aan de Molendijk. De foto dateert uit 1890. Toen werd als brandstof voor de noodzakelijke stroom om het rubber te vulkaniseren olie, kolen, turf en bij schaarste zelfs griend stobben [wortel stronken] gestookt. Na aansluiting op de Electrische Centrale van Dordrecht werd de schoorsteen afgebroken. Het daarachter gelegen huis is nog intact en wordt ook nog bewoond.
Het zou te ver voeren om het gehele artikelenprogramma op te noemen, doch Bakker's Banden was in Nederland een begrip. De ontwikkeling van de industrie heeft ertoe bijgedragen dat Rubberfabriek kon uitgroeien.
Voor die tijd, we spreken van de jaren 20, was de fabriek voor het dijkdorp Ridderkerk een aanwinst voor de werkgelegenheid, want 140 arbeiders o.a. vrijgekomen uit de teruglopende vlasindustrie vonden in deze fabriek hun dagelijkse werk.
Na een aantal verbouwingen gedurende deze eeuw, is in 1976 op de plaats van de oude fabriek aan de Molensteeg een nieuwe fabriek met kantoorcomplex gekomen.
Dit artikel verscheen eerder in de rubriek van de Stichting Oud Ridderkerk in De Combinatie van 25 juni 1981 |
